Van 13 tot en met 22 maart 2023 maakten de ouders en oudere zus van Dorian Cosijnse – Martha, Dirk en Leonie – een reis door Oeganda. Zij reisden samen met Wim en Willy uit het CCA-bestuur, Frank (de nieuwe coördinator van het dissability-programma) en lokale CCA-chauffeur Fabian.
Gedurende de reis door het Noordoosten van Oeganda bezochten zij lokale partnerorganisaties en samenwerkingspartners, potentiële partnerorganisaties en samenwerkingspartners en de nieuwe educatie-programma managers Iris en Elias. Ook ontmoeten zij collega’s, kennissen en vrienden van Dorian en leerden zij Dorians leefomgeving in Oeganda kennen. De reis was een hele bijzondere en waardevolle ervaring, hier volgt een kort verslag.
Het eerste bezoek na een lange vlucht en een korte nacht slaap, was aan Corsu-ziekenhuis vlakbij Kampala. Het ziekenhuis is de eerste samenwerkingspartner van het dissability-programma van CCA. In Corsu worden kinderen geopereerd aan onder andere schisis en klompvoeten, maar ook nog ergere aandoeningen. We kregen een rondleiding langs de wachtzalen en rehabilitatie kamers en bespreken de huidige samenwerking. In één van de rehabilitatie kamers is een crèche voor jonge kinderen, daar rijden een paar kinderen die net aan hun benen zijn geopereerd dapper rond in een rolstoel. Ondertussen heeft Willy zijn glasvezel-expertise in kunnen zetten om een belangrijk kapot operatieapparaat te repareren, waardoor binnenkort Akol Anne die de Noma infection heeft toch geopereerd kan worden.
Het volgende bezoek is aan Combra, waar een drietal lokale CCA-medewerkers deelnemen aan een training voor het identificeren en selecteren van kinderen met een handicap. Studenten Irene, Peter en Raphael verwachten deze training op 30 juni af te ronden.
De lange autorit naar onze volgende bestemming Mbale onderbreken we met een bezoek aan de familie en het dorp van chauffeur Fabian, waar we hartelijk zijn ontvangen en volgens lokaal gebruik een Rolex hebben gegeten op de markt (dit is een soort pannenkoek opgerold met omelet erin). Fabian is nu bijna twee jaar in dienst bij CCA en rijdt de kinderen in de programma’s van CCA en lokaal personeel.
Eenmaal aangekomen in Mbale bezochten we een dovenschool. Hier volgen jongeren naast reguliere vakken ook een praktische opleiding. Zo leren zij onder andere voor kleermaker, bakker, automonteur of houtbewerker. Op het moment van ons bezoek zijn er zo’n 40 jongeren bezig met hun metsel examen. Het is bijzonder hoe hier de focus ligt op wat er wél mogelijk is, wat goed aansluit bij het motto van Dorian: ‘’Dissability is not Inability’’. Zo zorgt een blind-dove jongen met een verstandelijke handicap hier voor de kippen. Frank zal in de toekomst dove jongeren naar deze school laten gaan voor onderwijs dat bijdraagt aan betere kansen op de arbeidsmarkt.
Onze reis vervolgt naar de plaats Kumi, waar we educatieprogramma coördinatoren Elias en Iris ontmoeten (en hun vrolijke zoontje Ilay). Na deze vergadering bezochten we een oud lepra-tehuis dat nu dienst doet als rehabilitatiecentrum. Met name de orthopedische werkplaats, waar onder andere protheses en op maat gemaakte stoeltjes en schoentjes worden gemaakt, is erg interessant. Ook bekijken we het fysiotherapeutisch centrum waar kinderen op dat moment hun oefeningen aan het doen zijn ter behoeve van een voorspoedig herstel.
In de middag sloten we de dag af met een bezoek aan de doven-basisschool in Ngora. Alle klassen zaten vol met kinderen die ons bezoek erg interessant vonden, het was erg leuk om hen te ontmoeten en aan te moedigen hun best te doen op school.
De reis vervolgt verder naar Napak. Daar ontmoetten we Anna Lomonyang, directeur van lokale partnerorganisatie Karamoja Special Children Hope Initiative (KSCHI). We werden hartelijk ontvangen en na de vergadering screende Frank gelijk een aantal kinderen met handicaps die speciaal voor ons bezoek met hun familie naar het kantoor waren gekomen, om te horen of zij in aanmerking komen voor sponsoring vanuit CCA. Daarna bezochten we samen met Anna de lokale meisjesschool, een van de kinderen – genaamd Palma – reed direct met ons mee. Het verhaal van Palma heeft ons diep geraakt. Palma is blind en woont met haar oma en oudere broer in de bergen. Tot een medewerker van KSCHI haar identificeerde, liep Palma dagelijks 8 kilometer heen en terug naar het dorp om hout te verkopen langs de weg. Door haar naar school te brengen krijgt ze de kans op een beter bestaan, en de lach op haar gezicht toen ze begreep dat ze toegelaten was op school vergeten wij nooit meer.
Tijdens onze reis in Oeganda hebben we ook gezamenlijk de locatie van het ongeluk bezocht en hier een boom geplant uit respect voor Dorian. Dit was een verdrietig moment, maar het was ook mooi om hier fysiek aanwezig te kunnen zijn en ons respect te betuigen. De rondreis door Oeganda eindigde voor ons in de woonplaats van Dorian en tevens de plaats waar CCA haar eerste werk verrichtte, Amudat. In Amudat werden we hartelijk ontvangen door lokale partnerorganisatie Hope For The Children, directeur van de organisatie Olive Namusabi en de lokale medewerkers Robert, Irene en Florence. Het voelde als thuiskomen om in Amudat aan te komen. Samen met HFC en de regionale education-officer bezochten we een basisschool waar een deel van de 250 kinderen die in het CCA programma zitten naar school gaan. Het was heel bijzonder om deze kinderen te ontmoeten. Op school zingen de kinderen voor ons over wat ze later allemaal willen worden, en in hun gezang voelen wij het werk van Dorian voortgaan.
Deze reis door Oeganda, door haar droogte en honger, maar ook haar prachtige natuur en vriendelijke mensen, heeft ons dichtbij Dorian doen voelen. Wij zijn eeuwig trots op het werk dat onze dochter, zus en collega heeft verricht en in gang heeft gezet. Wij zijn eveneens trots op iedereen die het werk, ondanks het enorme verlies, moedig en volhardend voortzet. Dorian leeft voort in de kinderen die gesteund worden door CCA en de mensen die haar nalatenschap voortzetten, daar zijn wij dankbaar voor.
