Harriet Walhout, als bestuurslid betrokken bij Child Care Africa, bracht begin maart samen met andere bestuursleden een bezoek aan diverse projecten van CCA in Oeganda. Een persoonlijke terugblik…
‘Met een hoofd vol indrukken, prachtige ervaringen en bijzondere verhalen keer ik terug naar Nederland. Voordat ik deze reis maakte, kende ik de verhalen van CCA vooral vanuit overlevering, rapportages, e-mails en foto’s; nog niet eerder was ik in Oeganda. Dat het belangrijk en waardevol werk is, dat wist ik al! Vanuit mijn werkervaring ken ik als geen ander het belang van goed onderwijs. Geweldig dat we vanuit CCA onderwijsprogramma’s toegankelijk maken voor de meest kwetsbare kinderen in Afrika; kinderen uit kansarme gezinnen, die zonder financiële support niet naar school zouden gaan, maar uitgehuwelijkt zouden worden of al jong aan het werk zouden gaan als veehoeder. Ook voor kinderen met een beperking of handicap wordt gezocht naar passend onderwijs op bijvoorbeeld een vakschool of een school voor dove of blinde kinderen. Waar mogelijk krijgen deze kinderen ook een medische behandeling, een operatie of hulpmiddelen zoals een rolstoel, krukken etc. Alle ervaringen die ik tijdens de week in Oeganda opdeed bevestigen het voor mij: CCA biedt hoop op plaatsen waar het uitzichtloos lijkt.
Ik denk terug aan het 6-jarige meisje dat we zagen bij een medische screening in één van de dorpen; door onbehandelde ooginfecties is ze zo goed als blind geworden.
Wat een verdrietige constatering; een eenvoudige medische behandeling met oogdruppels had haar zicht kunnen behouden. Maar aan de andere kant; wat fijn dat we met dit meisje in contact komen! Nog dezelfde week horen we dat ze welkom is op één van de blindenscholen in de buurt. Hier zal ze al jong leren omgaan met haar handicap en zal hopelijk, ondanks haar handicap, toch weer een toekomst hebben.
Ik denk terug aan het 14-jarige meisje dat we opzochten in het ziekenhuis. Een wond aan haar been werd jarenlang niet behandeld; de ouders van het meisje hadden niet de middelen en mogelijkheid om met het meisje een arts te bezoeken, met een enorme infectie als gevolg.
CCA maakte de medische behandeling mogelijk; al twee maanden ligt het meisje in het ziekenhuis en wordt alles in het werk gesteld om haar been te behouden.
Ik denk terug aan de kinderen die we ontmoetten op een basisschool voor dove kinderen. Hoewel communiceren met deze kinderen niet gemakkelijk was, spraken hun gezichtjes boekdelen; wat zijn ze trots als ze hun schrijfschriften aan me laten zien, waarin ze al hele Engelse zinnen hebben geschreven! De toekomst van deze kinderen ligt weer open, doordat ze gebarentaal en schrijven leren.
Zomaar 3 van de vele verhalen van kwetsbare kinderen die ik tijdens één week in Oeganda ontmoette. Het werk dat we doen vanuit CCA een druppel op een gloeiende plaat? Laatst las ik ergens: ‘dat kan zo lijken, maar laten we maar blijven druppelen’. En daar geloof ik in; ik heb met eigen ogen gezien dat we vanuit CCA echt het verschil kunnen maken in het leven van een kwetsbaar kind’.
