Christine is de eerstgeborene in een gezin van 3 meisjes. Ze is 7 jaar oud en woont in Agwalinga, een klein dorpje in Amudat district. Christine’s ouders zijn opgegroeid in extreme armoede en zijn er niet in geslaagd om hun kinderen een beter leven te bieden. Ze zijn allebei verslaafd geraakt aan alcohol. Het stel komt ’s ochtends laat uit bed, probeert wat brandhout bij elkaar te sprokkelen en verkoopt dit in het nabijgelegen stadje. De opbrengsten spenderen zij grotendeels in de lokale bar. Ondertussen zijn hun dochters van 7, 5 en 1 jaar thuis op elkaar aangewezen.
Christine en haar 5-jarige zusje waren aanwezig bij de kerkdienst toen CCA hen ontmoette. De meisjes zagen er onverzorgd en mager uit. Al snel ging CCA bij de kinderen thuis langs. De situatie was schokkend.
De familie leeft samen in een erg klein en vies huisje, wat op instorten lijkt te staan. Het huisje is gebouwd op het land van de kerk, omdat het gezin geen land bezit en geen landbouw bedrijft. De kinderen zien er ondervoed uit. Op het houtvuurtje staat een pannetje met een handjevol mais en bonen te koken, de maaltijd voor het hele gezin.
Als Christine hoort dat ze via CCA naar een “boarding school” kan, is ze erg blij. Ze kan het bijna niet bevatten. Toch is er één struikelblok; Christine’s ouders. De ouders van het meisje zien het niet zitten dat Christine naar school gaat. Dan is er thuis namelijk niemand om het huishouden te runnen en op de kleintjes te passen, als zij in de bar hangen. Als het meisje net een week op school zit, sluiten de scholen vanwege COVID-19 maatregelen. De kinderen gaan naar huis.
Niet veel later wordt Christine ernstig ziek. Haar moeder gaat met haar naar het ziekenhuis, maar kan de ziektekosten niet betalen. De situatie gaat van kwaad tot erger, maar de ouders van Christine besluiten haar zonder medicatie mee naar huis te nemen. Armoede laat hen geen andere keuze.
Gelukkig hoort het team van HFC via via van de slechte situatie waarin Christine verkeert. Ze nemen haar mee naar het ziekenhuis voor grondig onderzoek. Het ziekenhuis stelt de diagnose tuberculose (TBC). Het meisje wordt ruim 3 weken opgenomen in het ziekenhuis en krijgt daarna medicijnen voor 6 maanden. Voor goede werking dienen deze medicijnen te worden ingenomen met een gebalanceerd dieet. Een dieet wat de familie van Christine haar niet kan bieden. Christine wordt daarom uit huis geplaatst. Ze verblijft de rest van het jaar in de katholieke meisjesschool Kalas, samen met 5 andere kwetsbare meisjes. Daar krijgt Christine alle medische zorg, kleding, voeding en aandacht die zij nodig heeft. Langzaam zien we haar aansterken. Haar moeder komt enkele keren langs om te zien hoe het met haar dochter gaat. Gelukkig hebben de medicijnen en goede voeding het gewenste effect. Na 6 maanden blijkt Christine genezen!
Christine geniet van leren en maakt makkelijk contact met de kinderen op school. Ze hoopt dat haar zusje binnenkort ook naar school kan, zodat ze samen een betere toekomst tegemoet kunnen treden.
