Onze bestuurders en vrijwilligers zetten zich belangeloos in voor het werk van Child Care Africa in Oeganda. In de bestuurders blog laten we elke maand een bestuurder aan het woord, die vertelt over zijn of haar “hoogtepunt”. Wat raakt onze bestuurders? Waarvan gaat hun hart sneller kloppen? Lees de bestuurders blogs en leer het kloppende hart van stichting Child Care Africa beter kennen.
Door Wim van Welzen, voorzitter Child Care Africa Foundation
Er waren geen wegen om hem te bereiken. We gingen met boda-boda’s (scooter taxi’s) over smalle voetpaadjes, door het hoge gras, doornenstruikjes en dwars door de droogstaande rivierbedding. Toen we aankwamen zat de oude man achter een ronde lemen hut met een rieten dak, op een stuk koeienhuid. Overdag zit hij erop, ‘s nachts dient het als matras. Hij vertelde ons dat hij drie kinderen heeft; twee dochters en een zoon. We schatten hem op ten minste 70 jaar. Kort na de geboorte van zijn jongste dochter overleed zijn vrouw. Nu ongeveer 9 jaar geleden. Sindsdien woont zijn jongste dochter Esther bij zijn oudste dochter, die inmiddels al getrouwd is.
De oude man had vroeger veel vee. Hij was een rijk man. Maar zijn vee werd gestolen door naburige stammen, waardoor zijn rijkdom ineens weg was. Hij was altijd al bezig geweest als imker, met enkele zelfgemaakte bijenkorven. Hij besloot het aantal bijenkorven uit te breiden in een poging meer inkomsten te genereren. Toen hij vijf jaar geleden bezig was een uitgeholde boomstam, die moest dienen als bijenkorf, in de boom te hangen, viel hij. Door het ongeluk raakten zijn beide benen verlamd. In het ziekenhuis bleek dat er niets gedaan kon worden. Toen de lamme oude man weer naar huis was gedragen, was zijn laatste rijkdom verdwenen. De gemeenschap ving hem op en zorgt voor hem.
Vervolgens diende zich een oogziekte aan. De lamme oude man had geen geld voor medicijnen. Hij is nu praktisch blind en zit de hele dag op zijn koeienhuid. Zijn enige zoon is nooit naar school geweest. Hij is geitenherder. Hij komt er eventjes bij zitten. Hij ziet er goed gekleed uit. Toch is zijn toekomst erg onzeker. Want zonder koeien voor een bruidsschat, kan hij geen meisje trouwen en dus geen gezin starten.
Ik vroeg de blinde lamme oude man; denk je, hier zo zittende, vooral aan het verleden of vooral aan de toekomst? Hij begon bijna te huilen. Hij vond dat hij gefaald heeft als vader, door zijn eerste twee kinderen niet naar school te sturen. Daar heeft hij diepe spijt van. Dat zijn jongste dochter nu wel naar school kan, maakt hem enorm dankbaar. Dit laat hij ons duidelijk merken. Zij heeft nu wel een betere toekomst. De oude man denkt vooral aan hoe hij zal sterven. Nu Esther onderwijs en begeleiding krijgt, heeft hij vrede. Het zal haar wel goed vergaan.
Esther is een kwetsbaar meisje van 9 jaar oud. Maar ze heeft een pittig karakter. Ze ging vroeger op eigen initiatief dagelijks naar school, zonder dat daar geld voor was. Ze werd vaak weggestuurd. Al met al heeft ze dus maar enkele dagen les gehad. Nu zit ze met behulp van CCA in de tweede klas van de basisschool. Ze slaapt en eet op school. En als ze ziek is, kan ze gewoon van CCA medicijnen krijgen. Tijdens vakanties gaat ze naar huis en zorgt ze voor haar blinde lamme oude en liefhebbende vader.
We beloven de man goed op zijn dochter Esther te letten. Ik steek mijn hand uit ter afscheid. Dat ziet hij natuurlijk niet, tot omstanders hem toeroepen. Ik wens hem Gods zegen toe en laat hem met een zwaar gemoed achter. Later moest ik nog vaak denken aan wat de profeet Jesaja schreef in hoofdstuk 35. Het is een ontmoeting die mij tot op de dag van vandaag is bijgebleven. Juist daarom wil ik dit verhaal graag met jullie delen.
